گاهی عزیرترین آدمای دور برت ؛ از«به قول اصفهانیا : آدما شوهر » هم حرص درآرترن .
نمی دونم بین ما چی شده ؛ اما هر چی که شده مدتیه که اون «ما»ی سابق بر اینها نیستیم .
خستگی و بدبیاری این اواخر ؛یه پدیده عادی و تکراری شده .
پی نوشت اینکه : «گر نگهدار من آن است که من می دانم ...»